فراموشی

مرا آغاز و پایانم پدر بود
مرا نور دو چشمانم پدر بود
رفیق روزهای تلخ و شیرین
امید و راحت جانم پدر بود
وجودش روشنایی بخش خانه
مرا گرمای دستانم پدر بود
به دل گر می نشست اندوه سردی
بهار در زمستانم پدر بود
دریغ و حسرت ای دنیای فانی
مرا آن گنج پنهانم پدر بود

روحت شاد بابای مهربونم رفیق ترین رفیق...

فراموشی...

من هنوز همان جا ایستاده ام

همان جای سالها قبل

همان جای سال ها بعد!!!!!!

فراموشی...

تو

بین دستهای مادری اتفاق افتادی

که زن بودن را خوب بلد بود...........

 

 

فراموشی...

گریز می زنم از تو

به زنی در حوالی شعرهایم!

به درد رسیده است

و زنانگی اش را بالا می آورد...

فراموشی...

آه جقدر دوست دارمچشمانت را سرکشآن هنگام که بر من می شورد. و لبانت را عصیانگر آن هنگام که چون تاتاری بر من می تازد.... فراموشی...ادامه مطلب

هر صبحگاه

روز که آغاز می شود

شروع می شوی

و شباهنگام

با شب ادامه می یابی

...

تو

هیچ وقت تمام نمی شوی....

فراموشی...

حرف بزن

شعر بخوان

بگذار سکوت از لبهایت پاک شود.

شاعر که می شوی

تمام دنیا به احترامت بلند می شود...ا

فراموشی...

فـرات انـــگار بی تــــاب است اینجا

چـــــــه دردی بر دل آب است اینجا

کمی آرام تر ای کــاروان هیـــــس!

کسی بر نیزه ها خواب است اینجا

فراموشی...

دلم

هوایت که می کند

چشمانم را می بندم

و تمام دوستت دارمهایت را بغل می کنم...

فراموشی...

باد را بگو نوزد

که رقص موهایت در باد

شهری را آشفته است

بگو هوایت راسمت من بیاورد

تا تمام تو را یکجا نفس بکشم

قول میدهم گناهش را گردن بگیرم...

 

فراموشی...